บทที่ห้าสิบ

"มากกว่าสิ่งใดในโลก" ไมเคิลกระซิบ จากนั้นดีแลนก็คลานเข้ามาหาไมเคิลที่นั่งอยู่ ไมเคิลมองตามร่างของผู้ยอมจำนนที่คลานเข้ามาหาเขา สะโพกของเขาแอ่นเข้าหาปากที่รอคอยของดีแลน

"อ้อนวอนมันสิ อ้อนวอนให้มันอมให้" วอนมองด้วยสายตาที่ลุ่มลึก เอนหลังพิงเก้าอี้

ไมเคิลรู้ว่าเขาควรจะอับอายที่ต้องมาอ้อนวอนต่อหน้าคนอื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ